معرفی استایل راکر
راکر یک استایل مو و یک سبک لباس پوشیدن است که در دهه 1950 میلادی در ایالات متحده آمریکا شکل گرفت. این استایل به شدت تحت تاثیر موسیقی راک اند رول قرار گرفته و به عنوان نشانهای از شور و هیجان جوانی قدرتمند و خلاق بودن می باشد.
استایل راکر شامل چند ویژگی است که آن را از سایر تیپ و استایل های مردانه و زنانه متمایز میکند. اولین ویژگی استفاده از مو های بلند است. موها به سمت بالا یا عقب می روند و به صورت بافت و حجیم درآمده و با استفاده از محصولات حالت دهنده مو مانند تافت ثابت میشوند. این استایل به ویژه برای افرادی با موهایی ضخیم و کشسان بسیار مناسب است.
در استایل راکر، میتوانید از عناصر زیر استفاده کنید:
- پوشاک چرمی: چاکتها(جاکتها)، شلوارها و حتی لباسهای چرمی و گاها سویشرت بیسالی چرمی و هودی لش به عنوان قسمتی از استایل راکر استفاده میشوند.
- تیشرتها با پرینتهای موسیقی راک: تیشرتهای با پرینتهای گروههای موسیقی راک معروف یا تصاویر مرتبط با این موسیقی از مهمترین قسمتهای استایل راکر هستند.
- کلاههای سنگین: اغلب در استایل راکر از کلاههای طرحدار و سنگشور یا کلاههایی با پرینتهای جالب و گلدوزی اسم گروههای راک استفاده میشود.
- زیورآلات گردنی و دستبندها: زیورآلات سنگین و دستبندهای فلزی اغلب جزء استایل راکر محسوب میشوند.
- کفشهای مخصوص راک: بوتهای چرمی، کفشهای طراحی شده با تمرکز بر راحتی و سبک کفشهای راک، انتخابهای رایج هستند.
- موهای راک: برخی از راکرها موهای خود را به صورت مش و با رنگهای جالب وغالبا به صورت لخت در میآورند چراکه زمان کنسرت بسیار پر جنب و جوش هستند و تکان دادن سر (هد زدن) حس فوق العاده ای میدهد و جزو لایف استایلشان است.
- آرایش چشم و لب: آرایش چشم با استفاده از خط چشم و رژ لب تیره معمولاً جزء استایل آرایشی راکران میشود.
- خالکوبی و تتو: برخی از راکرها پیشواز و تتو را جزء استایل خود میشمارند و از آنها برای اعلام علاقه به موسیقی راک یا اعلام شخصیت استفاده میکنند.
لزوماً همه راکرها از تمام این عناصر در استایل خود استفاده نمیکنند، و هر فرد ممکن است تغییرات و ترکیبات مختلفی داشته باشد. استایل راکر در واقعیت به خلاقیت فردی و انتخابهای شخصی بستگی دارد و این استایل میتواند بسیار متنوع باشد.
استایل راک اند رول و موسیقی
موسیقی راک اند رول یکی از محبوبترین و تاثیرگذارترین سبک های موسیقی در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بود. این سبک موسیقی نخستین بار در ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و سپس به سرعت در سراسر جهان شناخته شد.
راک اند رول ترکیبی است از موسیقی راک قدیمی به همراه اجزاء ملموستری از موسیقی بلوز، کانتری و ریتمهایی متناوب است. این سبک موسیقی از ترکیب گیتار الکتریک، بیس، درامز و صدای خواننده بهره میبرد و با آهنگ های سریع و غالبا تند، قوی و تحریک کننده شناخته میشود.
سبک راک اند رول، ایده ها و احساسات مردم جوان را در زمان خود به خوبی بیان کرد. به ویژه در دهه ۱۹۵۰، راک اند رول باعث انقلابی در صنعت موسیقی شد و جوانان را به شیوه زندگی جدیدی هدایت کرد. موسیقیدانان معروفی مانند جری لوئیس از پیشگامان این سبک موسیقی بودند که بخش بزرگی از آنها در این دهه رشد کردند.
سبک راک اند رول نه تنها در موسیقی بلکه در مد و فرهنگ عمومی نیز تاثیرگذار بود. این سبک موسیقی بهعنوان نمادی برای برنامه های تلویزیونی و فیلم هایی مانند “برفی پینک” و “گرسی” شناخته میشود. علاوه بر این، استایل راک اند رول تاثیرگذاری عمیقی در تکامل سبک های موسیقی دیگر داشته و هنوز هم بعد از دهه ها ادامه دارد.
بنابراین، میتوان گفت سبک راک اند رول علاوه بر اهمیتی که در تاریخ موسیقی دارد، به عنوان یک حرکت فرهنگی نیز تاثیر بسیاری داشت. این سبک، انرژی و هیجان زیادی را به مخاطبان منتقل میکند و تا به امروز از طرفداران فراوانی در سراسر جهان برخوردار است.
تاریخچه راک
موسیقی راک یکی از مهم ترین و محبوب ترین سبک های موسیقی معاصر است. تاریخچهی این موسیقی به دههی ۱۹۵۰ میلادی بازمیگردد و به طور کلی در بریتانیا و آمریکا شکل گرفته است. موسیقی راک شامل اجزایی از سبک های مختلف موسیقی مانند بلوز، جز، فولک، سول و کانتری است.
ریشه های موسیقی راک در استایل ریتم و بلوز قرار دارد که هر دو در قرن بیستم ریشه دار شدند. با اصلاحات و تغییرات در ساختارهای موزیکال این دو استایل و با تلفیق آنها با سبک جدیدی روبرو شدند که جوانان از آن استقبال کردند. در اواخر دههی ۱۹۴۰، موسیقی راک در آمریکا به عنوان یک سبک جدید موسیقی شروع شد و توسط هنرمندان معروفی مانند الویس پریسلی آن را پرطرفدار کردند.
در دههی ۱۹۶۰، سبک راک با بالا رفتن جنبش جوانان و فروریختن محدودیت های اجتماعی، به موفقیت بزرگی رسید. همچنین، با ورود گروه های بزرگ موسیقی لد زپلین و جیمی هندریکس استایل و موسیقی راک به یک ابزار برای بیان دیدگاه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی تبدیل شد. این دهه همچنین شاهد بالا رفتن فرهنگ هیپی ها و استایل موسیقی پساپانک ها بود.
در دههی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، سبک راک معروف به هارد راک نیز بزرگ شد. این موسیقی تحت تاثیر باندهایی مانند رولینگ استونز قرار گرفت و با ترکیب صداهای سنگین و بم و ریتمهای سریع و تکنیکهای نوآورانه، سبک راک را به سمت جهانی شدن سوق داد.
سبک راک با کسب رونق بیشتر در دهه های بعدی به موسیقی متنوع تری بدل شد و به سمت آرت راک، پانک راک، گلام راک، شوگاز، متال، آلترناتیو راک و بسیاری از سبک های دیگر گسترش یافت. سبک راک به طرز ویژهای جای خود را در تجربه هنری و موسیقی جهانی بازگسترانید و محبوبیت بیشتری کسب کرد.
در سبک راک چه چیزهایی میتوانیم بپوشیم
استایل راک یکی از معروف ترین و جذاب ترین استایل های مد در دنیای موسیقی است. بیشترین تاثیرگذاری استایل راک را میتوان در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مشاهده کرد، زمانی که موسیقی راک با پاپ آمریکایی و بلوز تلفیق شد. برخی از هنرمندان مشهوری که وقتی با استایل راک بودند شهرت خود را به دست آوردند. بعضی از این هنرمندان جانی کش، الویس پریسلی و فردی مرکوری هستند.
استایل راک را به عنوان یک استایل خلاق میشناسند که اجزا و ویژگی های مشخص خود را دارد. یکی از ویژگی های برجسته استایل راک، استفاده از لباس های دوخته شده به شکل تیشرت های گشاد (تیشرت لش)، پیراهن های چرمی و ترکیبی از رنگ های تیره است. معمولا در استایل راک از رنگ های قرمز، سیاه، سفید و نقرهای استفاده میشود.
استفاده از لباس های گشاد و تیره در استایل راک، ظاهری جدی و قدرتمند به افراد میدهد. از دیگر ویژگی های استایل راک میتوان به استفاده از جزئیاتی مانند زیورآلات فلزی و اکسسوری (از جمله گردنبندهای زیاد)، کاورهای چرمی، چرم برزنتی، اسپاندکس های چرمی برای شلوارها و همچنین استفاده از آرم ها و ترکیبات پارچهای زیاد اشاره کرد.
علاوه بر لباس ها، موها نیز نقش مهمی در استایل راک دارند. معمولا موهای بلند و باحال با رنگ های فانتزی مانند قرمز، آبی یا سبز در این استایل مشاهده میکنیم. استفاده از حالتدهنده ها و مواد افزایش دهنده حجم نیز رایج است. همچنین، مردان به طور معمول ریش و سبیل دارند و زنان نیز موهایشان را دائم بت رنگهای مختلف رنگ میکنند.
- الهام آریان
- مهر 3, 1402
- 733 بازدید